Veel mensen met een oorlogstrauma zijn in staat om succesvol een nieuw leven, gezin en werk op te bouwen. Dan is er geen ruimte om uitvoerig stil te staan bij het oorlogstrauma uit het verleden. Toch blijkt dat mensen er nooit los van komen. Het is een deel van hun identiteit geworden. Veel mensen met een trauma willen er niet over praten met hun partner en hun kinderen. “Dat ga ik allemaal niet oprakelen, hoor.”

Ze willen het hun geliefden besparen, of zelf niet kwetsbaar worden. Uit angst dat ze de emoties niet kunnen hanteren. Zwijgen kan dan ook een vorm van overleven zijn. Anderen willen graag praten en gehoord worden. Meer hierover >>