(Klein)kinderen

Mensen proberen na een traumatische ervaring hun leven weer op te pakken en ´normaal´ te doen. Gezin, werk en studie, samenleven met anderen. De omgeving verwacht dat na verloop van tijd ook wel min of meer. Veel getraumatiseerde mensen doen hun uiterste best om hun trauma’s niet door te geven aan hun kinderen.

Maar dat is onmogelijk. Hoe het trauma ook beleefd en verwerkt wordt, het heeft altijd effect op de kinderen en kleinkinderen. Die zien al van ver of de oudere somber, uitgelaten, driftig of depressief is. Ze houden, vaak onbewust, rekening met onvoorspelbare emoties. Soms willen kinderen heel nadrukkelijk zorgen voor hun ouders of bemiddelen bij conflicten, de vrede bewaren of herstellen. Hun eigen pijn en (kinder)leed vallen altijd in het niet bij die van hun getraumatiseerde ouder(s) en worden daardoor vaak niet geuit, niet gezien, niet opgevangen/behandeld.

Tools & Tips

• Wees je bewust van de overdracht van trauma’s. Het leven van kinderen van oorlogsslachtoffers is er meestal sterk door beïnvloed; ook voor hen zijn bijvoorbeeld bepaalde data in het jaar beladen. Vaak worden kinderen mantelzorger voor hun ouders en raken nog meer met hen verweven. Bedenk dat ook mantelzorgers ondersteuning nodig hebben. Laat merken dat je hun inspanningen en zorg ziet en informeer naar hun behoeften.

Meer weten?

Meer weten over kinderen van verzetsdeelnemers?
www.verzetskinderen.nl/
en andere organisaties voor naoorlogse generaties?
oorlog.arq.org/ang/organisaties

Meer weten over 2e en 3e generatie?
www.joodswelzijn.nl/ik-heb-hulp-ondersteuning-nodig-themas/joodse-1ste-2de-en-3de-generatie

www.centrum45.nl/nl/voor-wie/naoorlogse-generatie-woii