Een geur, geluid of woord kan onverwacht ineens angst of woede oproepen bij getraumatiseerde mensen. Onverwerkt verleden en oude pijn komen omhoog.
Triggers zijn vaak zintuiglijke prikkels. Geluiden van vliegtuigen, hard pratende mensen, een alarmbel, tikkende laarzen of taalgebruik (bijvoorbeeld Duits). Geuren van ontsmettingsmiddel, poep en zweet, ziekte, brandgeur of eten.

Er zijn ook visuele prikkels die traumatische herinneringen kunnen losmaken. Denk aan beelden als een kaal hoofd, gestreept textiel, een Japanse auto, felle lichten of juist diepe duisternis. Ook plotselinge veranderingen in de kamer kunnen mensen onverwacht ontregelen.

Associaties zijn nooit helemaal te voorkomen. Een bekend voorbeeld zijn omhoog geklapte bedhekken: die kunnen het gevoel geven opgesloten te zijn. Voor overlevenden van de Jappenkampen kan het confronterend zijn om verzorgenden van Aziatische afkomst te krijgen. Er zijn ook triggers die in de omgang met mensen geactiveerd worden, zoals het opdringen van eten of medicatie, wassen, douchen en uitkleden, anderen die beslissen over alles.
 Ook nieuwsberichten kunnen sterke impact hebben op getraumatiseerde mensen.

Een terroristische aanslag, bombardementen in het Midden-Oosten, het verdrinken van vluchtelingen in de Middellandse Zee. Veel mensen laten, ondanks hun afschuw, continu de tv aanstaan om geen update te missen. Ze zoeken alles na op internet en sociale media. De beelden worden tegenwoordig steeds heftiger door de directe filmpjes van mobiele telefoons, waarin paniek en angst duidelijk zichtbaar zijn. Deze vorm van nieuws kan getraumatiseerde mensen extra hard raken.