Rouwen is het werkwoord van verlies. Verlies van leven, van geliefden, van vitaliteit, van levenszin. Tegen mensen die rouwen wordt vaak gezegd dat ze het verlies een plek moeten geven in hun leven. Dat ze het moeten verwerken, de draad weer oppakken.
Maar er zijn geen regels voor rouwen. Niet iedereen kan een trauma verwerken. “Deze ervaring is te groot voor mij, die kan ik geen plek geven”, horen we dan. Of: “Dit verlies verwerken? Onmogelijk”. Veel mensen met een oorlogstrauma moeten elke dag weer proberen te leven met hun herinneringen. Dat is soms het hoogst haalbare.